----محبوس سامرا (امام هادي )--- هادي دين نبي گشته گرفتار بلا متوکل بنموده است بر او جور وجفاشد چو وارد شه دين ، سامره ، جاداد ورا در رباطي که بدي مسکن خيل غربااعتنايي چو به شانش ننمودي زنخست کرد بر وي ستم وظلم ، همان شو م دغاحرم محترمش را زستمکاري خود داد ويرانه مکان، پيش گروه فقراگاه زندان وگهي حبس نظر بود زکين بيست ويک سال به تبعيد بد آن شاه هديگه مکان داد ورا جاي وحوشان از کين گاه تکليف نمودش به شراب وبه غناگاه زنديق خطابش بنمودي زستم گاه دشمنام بدادي زجفا بر زهراگاه در مجلس خود مسخره اي مي آورد تاکه تقليدکند از علي ، ان شير خداگه فرستاد زکين ،بهر تفحص در شب عده اي را بهمان خانه که بد ابن رضاگه بزندان جفا بود مقيد از کين گاه اندر غل وزنجير بدي آن مولاخون دل از خلفا خورد ، شه از ظلم وستم تاکه مسموم شدي آن خلف بدر دجاشد چو از زهر جفا کشته نقي خسرو دين غرق ماتم شدياز رحلت وي، سامرالب ببند(آهي ) ازاين وقعه ي جانسوز دگر که زدي آتش ازاين غم بدل خير نسا --نقل از ديوان آهي -جلد دوم -ص 216 -سروده ي علي آهي -انتشارات خزر -تهران---